Μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς στην σημερινή κοινωνία;

Μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς στην σημερινή κοινωνία;

•  Του π. Ηλία Μάκου

   

  

  
   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

• “Σημεία και τέρατα” αποκαλύπτονται καθημερινά στην κοινωνία μας και έχουν δημιουργήσει ένα ζοφερό κλίμα.
• Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μοιάζουν φιλήσυχοι, προκύπτει να εμπλέκονται σε εγκλήματα κάθε μορφής.
• Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν μπορούμε να είμαστε και να αισθανόμαστε ασφαλείς στην σημερινή κοινωνία.  Αν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο.
• Η απάντηση είναι όχι, γιατί δεν ξέρουμε, πλέον, τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε ανά στιγμή και ώρα, από εκεί, που δεν το περιμένουμε, ακόμη και μέσα στις ίδιες τις οικογένειες.
• Όμως δεν μας αξίζει ως άτομα και ως κοινωνία αυτός ο κατήφορος και η ενεργοποίηση όλων μας για αλλαγή της φοράς της κατεύθυνσης, μοιάζει όχι απλά ενδεδειγμένη, αλλά επιβεβλημένη.
• Οι διανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτές εξελίσσονται, συντηρούν μια αγωνία στον καθένα μας και έλλειψη γαλήνης.
• Το κακό βέβαια δεν είναι καινούργιο, όμως τώρα, λόγω της έξαρσης της δημοσιότητας, γίνεται γνωστό ευρέως, ωστόσο οι άνθρωποι σήμερα έχουμε καταντήσει σκληροί και ανάλγητοι σε υπερβολικό βαθμό.
• Νιώθουμε τους εαυτούς μας όχι σαν ενεργητικά όντα, αλλά σαν ένα εξαθλιωμένο “πράγμα”, που εξαρτάται από άλλα πράγματα, μέσα και έξω από εμάς.
• Τα επιφανειακά περιβλήματα, που εμφανίζει ο καθένας μας, δημιουργούν μια ψευδή εντύπωση και κρύβουν το πραγματικό μας είναι.  Παριστάνουμε τους πολιτισμένους, αλλά στο βάθος μας παραμένουμε πρωτόγονοι, διατηρώντας καμουφλαρισμένες ζωώδεις συμπεριφορές.
• Είναι θλιβερή αλήθεια ότι ζούμε σε εποχή ηθικού εκτροχιασμού. Σε εποχή ρηχή, φτωχή από υψηλά ιδεώδη, υλομανή, σαρκολατρική, αδιάφορη. Σε εποχή άγνοιας του πραγματικού σκοπού της ζωής, άγνοιας του ίδιου μας του εαυτού. Σε εποχή, όπου το συμφέρον και η ιδιοτέλεια και η απαξίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, δεσπόζουν. Σε εποχή, που είμαστε με την ανειλικρίνεια στη συμπεριφορά, με την ψευτιά στα χείλη, με την κακία μέσα μας. Σε εποχή, που τα ήθη, εν πολλοίς, έχουν εξαχρειωθεί. Η σκέψη έχει διαστραφεί. Η αρετή εκλαμβάνεται, από τους πολλούς, ως αδυναμία και “κουταμάρα”. Η αυτοσυγκράτηση στις ανεξέλεγκτες επιθυμίες της σάρκας χλευάζεται ως δήθεν οπισθοδρομικότητα. Φοβερός μιμητισμός μας χαρακτηρίζει ξένων κακόγουστων προτύπων.
• Και έχει φοβερή δύναμη επηρεασμού το κακό, σχεδόν “γοητεύει”. Οι φαύλες συνήθειες και ενέργειες φαίνονται ακατανίκητες. Γι’ αυτό απαιτούνται ψυχικές αντιστάσεις, για να μείνει κανείς ξένος προς το διεστραμμένο τρόπο ζωής.
• Γίνεται φανερό ότι εκείνο βασικά, που χρειάζεται είναι μια εσωτερική αναμόρφωση και αναγέννηση του ανθρώπου, καλλιέργεια σε βάθος και ουσία, αληθινή επανάσταση συνείδησης.
• Το συμπέρασμα είναι ότι απειλούμαστε. Και απειλούμαστε από τα ίδια τα χέρια μας. Μόνοι μας οδηγηθήκαμε, και ας λέμε ότι φταίνε τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά συστήματα, εμείς τους “στρώσαμε το χαλί” με την ανεξήγητη ανοχή μας, στο αδιέξοδο, που μας γεμίζει πίκρα και απογοήτευση και μας κάνει να ασφυκτιούμε κάτω από το πιεστικό βάρος της δεινής πραγματικότητας.
• Το πολύ τραγικό σημείο στην όλη αυτή υπόθεση είναι ότι ενώ η εποχή μας διακηρύττει στη διαπασών την αποθέωση του ανθρώπου, στην ίδια αυτή εποχή οι άνθρωποι εξαγριονόμαστε όλο και περισσότερο.
• Πυκνώνουν τα συμπτώματα των αρνητικών δεδομένων, καθώς η βία με διάφορες μορφές αναγγέλλει κάθε ημέρα την παρουσία της στη ζωή μας, και εμείς όλο και απογοητευόμαστε και κλεινόμαστε στο “καβούκι” μας και σταυρώνουμε τα χέρια μας, αδύναμοι να προστατευτούμε και περιμένουμε τις εξελίξεις, που, με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι καλύτερες από τις προηγούμενες.
• Γι’ αυτό είναι ανάγκη, καθώς κινδυνεύουμε να αλλοτριωθούμε τελειωτικά και να μετατραπούμε σε τοξινωμένα όργανα, κυριαρχούμενα και καθοδηγούμενα από ένστικτα και ψέματα, γκρεμίζοντας τον γνήσιο ανθρωπισμό μας, να ξαναμελετήσουμε την καρδιά μας.
• Κατά συνέπεια ο αγώνας για την αλλαγή, για το καλύτερο, πρέπει να αρχίσει από μας, από τους ανθρώπους, δημιουργώντας μέσα μας τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για ποιοτική επιβίωση.
• Υπάρχει  και η δυνατότητα και ο τρόπος για μια σωστή αντίδραση στην πραγματικότητα, που βιώνουμε. Αρκεί να θελήσουμε…
• Πηγή: Εφημερίδα “Politcal”