΄Εγινε "σεισμός" στις καρδιές, παρά τις απειλές!...

Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μια ανήμπορη γιαγιούλα, κοντά στα 90, από μικρό χωριό της ακριτικής Θεσπρωτίας, παρεκάλεσε συγχωριανό της και την κατέβασε  στην πόλη, αγόρασε λίγα, αυτά μπορούσε, τρόφιμα μακράς διαρκείας από σούπερ μάρκετ και τα έδωσε με τα ίδια της τα χέρια, αυτό ήθελε, για να πάνε στους "καψερούς", όπως είπε, Τούρκους και Σύριους, που τους χτύπησαν ανελέητα καταστροφικοί σεισμοί, και  δημιουργήθηκε ένα απέραντο  χάος με χιλιάδες θύματα και εκατομμύρια αστέγους. 

Εξίσου συγκινητικό και το άλλο περιστατικό, που αποκάλυψε ο δήμαρχος Αθηναίων, με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης: "Ο κ. Νίκος είναι 92 χρονών, Βορειοηπειρώτης, κι ήρθε στην Αθήνα πριν από 4 μήνες. Τον επόμενο μήνα θα ξεκινήσει να λαμβάνει το κοινωνικό εισόδημα Αλληλεγγύης. Η κόρη του είναι άνεργη και έχει μια εγγονή 8 χρονών. Εδώ και 2 μήνες έγινε μέλος της Λέσχης Φιλίας Αγίου Ελευθερίου. Έρχεται καθημερινά για ζεστασιά, κουβέντα και παρέα. Καθόταν μπροστά στην τηλεόραση της Λέσχης και παρακολουθούσε τις ειδήσεις.

Άνοιξε ένα παλιό πορτοφόλι, που είχε μέσα μόνο ένα χαρτονόμισμα των 5 ευρώ και μερικά νομίσματα. «Θα έπαιρνα κάτι στην εγγόνα μου, που ήρθε πρώτη στα αγγλικά». Βγήκε έξω, πήγε στο διπλανό παντοπωλείο και επέστρεψε με μια σακούλα τρόφιμα. Την άφησε πάνω στο τραπέζι με τα είδη πρώτης ανάγκης, που συγκεντρώνει η Λέσχη για την Τουρκία και τη Συρία και κάθισε ξανά στην παρέα του". 

Και πολλά ακόμη τέτοια συγκινητικά ανθρωπιστικά περιστατικά έχουν  καταγραφεί σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Και αυτό, που κάνει εντύπωση είναι η θερμή ψυχική αντίληψη και προσέγγιση του δράματος στην Τουρκία και στη Συρία από τους Έλληνες. Κάτι, που προκάλεσε τη συμμετοχή, με διάφορους τρόπους,   πολλών στον αγώνα του καλού, δηλαδή τη συμπαράσταση προς τους σεισμόπληκτους. Οι συναισθηματικές και βουλητικές λειτουργίες εκδηλώθηκαν στην πολύ θετική τους φόρτιση.  

Αλλά και από την απέναντι όχθη, την Τουρκία,  απλοί και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι κάθε ηλικίας, λένε, βάζοντας με νόημα το χέρι στην καρδιά τους, "ευχαριστούμε Έλληνες" τόσο για την ομάδα της ΕΜΑΚ, που έσπευσε από την πρώτη στιγμή να απεγκλωβίσει ζωντανούς κάτω από τα ερείπια, όσο και για την ανθρωπιστική βοήθεια, που διαρκώς στέλνεται από την Ελλάδα. 

Ακόμη και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου αναγνώρισε, με μήνυμά του στο Twitter, την ελληνική υποστήριξη:  «Ευχαριστώ για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού μετά τον καταστροφικό σεισμό. Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που προσέφεραν βοήθεια στην Τουρκία. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, ένας γείτονας, που τείνει χείρα βοηθείας, είναι ένας πραγματικός γείτονας».

Πριν τον διπλό σεισμό η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας απειλούσε την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και μάλιστα με ακραίες και προκλητικές εκφράσεις, αλλά και ενέργειες.   Μακάρι να αλλάξει τακτική, φαίνεται ότι είναι αναγκασμένη και πιεσμένη από τα πράγματα να το κάνει για ένα διάστημα τουλάχιστον,  αλλά εκτιμάται από αναλυτές ότι θα επανέλθει κάποια στιγμή.

Αυτές οι δύσκολες και απροσδόκητες περιστάσεις από τους  καταστροφικούς σεισμούς  έδειξαν ότι όχι μόνο δεν χωρίζει τίποτα τους λαούς, αλλά είναι πολλά αυτά, που τους ενώνουν και ότι χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Και ότι όλοι, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, τη γλώσσα και την καταγωγή είμαστε άνθρωποι, με  ανάγκες, με προβλήματα, με ανησυχίες, με όνειρα, που αλληλέγγυοι μπορούμε να ξεπεράσουμε και τις πιο απίθανες δυσκολίες και να τραβήξουμε δημιουργικά προς τα εμπρός. 

Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν, όχι ευκαιριακά, αλλά διαχρονικά, και οι πολιτικοί στην Τουρκία και να ξεφύγουν από τον εγκλωβισμό τους στην ακραία ρητορική κατά της Ελλάδας. 

Ο τουρκικός και ο ελληνικός λαός μπορούν να πορευτούν ειρηνικά ως καλοί γείτονες, χωρίς πολεμικές ιαχές και κραυγές. Με αφορμή τον θλιβερό σεισμό και οι Έλληνες και οι Τούρκοι, για τους πολίτες μιλάμε, έδειξαν ότι νιώθουν έτοιμοι να συμπορευτούν χέρι-χέρι, ψυχή-ψυχή σ' έναν δρόμο ανθρωπιάς και αλληλοκατανόησης.  Θα τους αφήσουν άραγε; 

Στο όνομα της αγάπης και της αδελφοσύνης , καθώς η μεγάλη πλειοψηφία και στην Τουρκία και στην Ελλάδα, δεν επιθυμεί την "αλληλοσφαγή", οι λαοί ενωμένοι μπορούν  και πρέπει να οικοδομήσουν καινούργιες, δίκαιες και ειρηνευμένες σχέσεις, έστω και αν το ιστορικό παρελθόν είναι βεβαρημένο, καθώς οι Έλληνες δεινοπάθησαν από την Τουρκία. Το χθες δεν αλλάζει, είναι δυνατό, όμως, να αλλάξει το σήμερα και το αύριο.  

Οι άνθρωποι θέλουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους  να ζουν χαρούμενοι, χωρίς να τους δηλητηριάζουν οι έχθρες και όλων των ειδών τα μίση και χωρίς να τους πλακώνουν την καρδιά μαύρα συναισθήματα.

Το "τσουνάμι" συμπαράστασης προς τους σεισμόπληκτους φανέρωσε ότι  είναι  υπέροχο το αυτονόητο: Να μην είμαστε ψυχροί, συμβατικοί, απαθείς, κατά συνθήκην παρατηρητές της κατάστασης του άλλου.  

Όλοι ας γίνουμε μια δύναμη και ας αγωνιστούμε, ώστε το όνειρο της αδελφωμένης συνύπαρξης, αν είναι δυνατόν  από το ένα έως το άλλο άκρο της γης,  να γίνει το συντομότερο  πραγματικότητα. 

Η ανθρωπιά στη γνησιότητά της μεταδίδει τα αυθεντικά αισθήματα, που μας διακατέχουν και αποτελεί κίνηση-ενέργεια ανυπόκριτη και ανεπιτήδευτη. 

Εφημερίδα "POLITICAL" 

ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Ο.Α.Ε.Ε.ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ

ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Ο.Α.Ε.Ε.ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Δ.Σ., Ε.Ε. και αντιπροσώπων για τη ΠΟΣ ΟΑΕΕ θα γίνουν ως εξής:

Στις 15/02/2023, ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ και ώρα 9:30 μέχρι 14:00 στο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ στην ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.

Στις 16/02/2023, ημέρα ΠΕΜΠΤΗ και ώρα 10:30 μέχρι 13:30 στο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ στο ΦΙΛΙΑΤΙ.

Στις 17/02/2023 ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και ώρα 9:30 μέχρι 14:30 στο ΠΑΝΘΕΟΝ στην ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ.

Η ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

"Τρελάναμε" τη φύση και μας τιμωρεί ! Του π. Ηλία Μάκου

 

"Τρελάναμε" τη φύση και μας τιμωρεί!

Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μέσα στο χειμώνα από τη μια σκηνικό άνοιξης με αφύσικα υψηλές θερμοκρασίες και από την άλλη ξαφνικά ακραία καιρικά φαινόμενα με απότομη πτώση της θερμοκρασίας και χιονιάδες. Δυνατοί ανεμοστρόβιλοι σε περιοχές, που οι κάτοικοι δεν θυμούνται ανάλογο φαινόμενο στο παρελθόν (όπως σε χωριά της Θεσπρωτίας πρόσφατα, όπου προκλήθηκαν εκτεταμένες ζημιές σε 70 σπίτια και άλλα κτίσματα). Την ίδια στιγμή οι καταστροφές από μεγάλης έντασης σεισμούς, όπως αυτός στη γειτονική Τουρκία και Συρία, με χιλιάδες νεκρούς, δείχνουν πόσο ευάλωτοι και ανίσχυροι είμαστε μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, αν και αισθανόμαστε, τρομάρα μας, πανίσχυροι!

Δεν "τρελάθηκε" η φύση από μόνη της, εμείς την "τρελάναμε" εδώ και χρόνια, συμπεριφερόμενοι ως ανεξέλεγκτοι εκμεταλλευτές της και καταπατητές της. Με αποτέλεσμα τώρα να μας τιμωρεί ή ακριβέστερα να εκδικείται την ανθρώπινη απερισκεψία. Και σύμφωνα με τους επιστήμονες είμαστε μόνο στην αρχή!, καθώς τα πράγματα τείνουν προς το χειρότερο.

Σαφώς καλή και απαραίτητη και χρήσιμη είναι η τεχνική και η οικονομική ανάπτυξη, αλλά ο κίνδυνος, ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι κακομεταχειριζόμαστε και καταστρέφουμε τη φύση, μέσω της μόλυνσης, της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης, κακομεταχειρίζοντας και καταστρέφοντας επί της ουσίας τον ίδιο τον εαυτό μας.

Αν το σκεφτεί κανείς η συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση δεν διαφέρει από εκείνη ενός αυτόχειρα, που είναι έτοιμος να πέσει από το παράθυρο. Και η καταπληγωμένη και δεινοπαθούσα και εξαντλημένη και εξουθενωμένη από εμάς τους ίδιους φύση, μας θυμίζει, συχνά πλέον, ότι και αυτή βαδίζει αργά και σταθερά προς τον θάνατο και τον αφανισμό και εμείς κατασκευάζουμε, όπως λέει ο Δ. Λιαντίνης, το θάνατό μας!

Το φυσικό περιβάλλον, που είναι ο παράδεισός μας, δεν το σεβόμαστε, και το μετατρέπουμε ασυλλόγιστα σε κόλασή μας. Άρα χάθηκε η ισορροπία μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Η τάση μας, να κατέχουμε και να καταναλώνουμε δίχως φραγμούς, καθώς και το ανελέητο κυνηγητό του κέρδους, από οικοδεσπότες του περιβάλλοντος μας έχει κάνει δυνάστες. Επομένως η αιτία της φυσικής ανισορροπίας βρίσκεται σε μας και όχι στη φύση.

Η απληστία, η αλαζονεία και η έπαρση του ανθρώπου, τα μεγάλα συμφέροντα, οι διάφορες σκοπιμότητες, η ασυδοσία και η έλλειψη σοβαρής μέριμνας για το περιβάλλον από τα επίσημα κράτη, τις κοινωνίες και τους φορείς, η πλανεμένη απόπειρα αντικατάστασης των φυσικών αγαθών με τεχνητά, διέστρεψε τη γνησιότητα της φύσης και αυτό είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα, που καθημερινά βιώνουμε τα αποτελέσματά της.

Πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα το επιστημονικό εύρημα ότι η διάδοση του καρκίνου είναι στενά συνδεδεμένη με το υποβαθμισμένο περιβάλλον, που ζούμε, ενώ η αλλοίωση της φύσης, που έχει σαν αποτέλεσμα την (παρ)εκτροπή της πλήττει όχι μόνο τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, καθώς του αμβλύνει το αίσθημα της ηρεμίας και της ασφάλειας και του ωραίου και του δημιουργεί ασφυξία, κάτι, που έχει επιπτώσεις, στις σχέσεις του με τους άλλους.

Η προστασία της φύσης από τις απειλούμενες καταστροφές, τις ρυπάνσεις, τις ισοπεδώσεις, τις αλλαγές της μορφής του πλανήτη, η οποία έχει να κάνει άμεσα με τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και την ποιότητα ζωής, είναι αδήριτη αναγκοαιότητα, όχι με διακηρύξεις, αλλά με ενέργειες. Χρειάζεται επειγόντως αφύπνιση, με την ανάπτυξη και την εδραίωση με υπευθυνότητα από τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί μιας οικολογικής ηθικής και συνείδησης. Να βάλουμε τη ζωή μας σε μια τάξη, να επαναφέρουμε τις ανθρώπινες αξίες και να συνειδητοποιήσουμε τη σπουδαιότητα του απαραβίαστου της φύσης. .

Επειδή προστατεύοντας το φυσικό περιβάλλον, προστατεύουμε τον εαυτό μας, είναι η ώρα να αναλάβουμε μια σταυροφορία "έργω" και "λόγω", ώστε να μην αμαυρώνουμε και κακοποιούμε και παραβιάζουμε ασύστολα τη φυσικότητα της φύσης.

Τι ωραία, που αποδίδει, το παρά φύσιν ο Οδυσσέας Ελύτης: "Τ' αηδόνια και τα λιόδεντρα/τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες,/οι άνθρωποι σκόρπισαν εμπρός στις μηχανές".

Όχι στο βιασμό της φύσης, όχι στο βιασμό της ψυχής μας.. Γιατί διαφορετικά υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο να θαφτούμε κάτω από τα επιτεύγματά μας.

Εφημερίδα " POLITICAL"

Πολλοί πιστεύουν στα μάγια, στη μαγεία και στο μάτιασμα!

 Πολλοί πιστεύουν στα μάγια, στη μαγεία και στο μάτιασμα!
Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είναι προς προβληματισμό τα αποτελέσματα μελέτης, σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα το 40% των ανθρώπων, 4 δηλαδή στους 10 ΄Ελληνες, πιστεύουν στα μάγια και στη μαγεία και στο μάτιασμα, σε δεισιδαιμονίες δηλαδή, εξ' ου και οι χάντρες στο κορμί!
Η μελέτη, που διενεργήθηκε από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «PLoS One», συμπεριλαμβάνει στοιχεία από πολλές χώρες παγκοσμίως.
Ενδεχομένως να είναι πιο πολλοί (!) στην Ελλάδα, απ' όσους καταγράφηκαν, αυτοί, που πιστεύουν σε μαγικές "συνταγές" ζωής, καθώς κάποιοι να απέφυγαν να το δηλώσουν για διάφορους λόγους.
Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα θεωρείται το υψηλότερο ποσοστό το 40% των Ελλήνων, που ανέφεραν πίστη στα μάγια και στη μαγεία (το ίδιο ποσοστό περίπου έχει και η Τουρκία), ενώ στη Σουηδία μόνο το 9% απάντησε θετικά, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα δεν είναι, αφού στην Τυνησία, για παράδειγμα, ανέρχεται στο 90%.
Ωστόσο σε διεθνή επίπεδο ένα δισεκατομμύριο άτομα (!) αναγνωρίζουν μαγικές πρακτικές, με την άποψη αυτή να συναντάται, με μικρή, όμως, διαφορά, περισσότερο σε αμόρφωτα και οικονομικά υποβαθμισμένα στρώματα σε σχέση με τους μορφωμένους και τους ευκατάστατους, όπου και εκεί δεν είναι μικρά τα ποσοστά!
Βασικά συμπεράσματα της μελέτης είναι ότι η μαγεία απαντά σε όλα τα κοινωνικο-δημογραφικά επίπεδα και η έκτασή της ή και αντίθετα η περιορισμένη απήχησή της, έχει σχέση με πολιτισμικά, θεσμικά, ψυχολογικά, θρησκευτικά και άλλα κριτήρια.
Αν και πάντοτε, από τα πανάρχαια χρόνια, τα μάγια και η μαγεία ήταν κομμάτι στις δοξασίες λαών, αυτό τελικά, που μπορεί να καταλάβει κανείς, είναι ότι ειδικά στις μέρες μας, όπου, υποτίθεται, πως τα κάθε μορφής επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα μάς έχουν "εκτινάξει" στα ύψη της προόδου, ο σύγχρονος άνθρωπος νιώθει "ξεκρέμαστος", απογοητευμένος, απροσανατόλιστος, ας μη συζητήσουμε εδώ τα αίτια αυτής της κατάστασης, είναι πολλά και ποικίλα, και αναζητά οπουδήποτε, αδιάκριτα, σανίδα ψυχικής λύτρωσης.
Μη ξέροντας τι να κάνει και προς τα που να στραφεί αποτινάσσει και ποδοπατά παραδοσιακές αξίες. Και βλέπουμε ότι το κοινωνικό οικοδόμημα, που έχει στηθεί με άτακτη συναρμολόγηση ηθικών κανόνων, σείεται συθέμελα, καθώς έχει μετατραπεί σε μια απέραντη φυλακή!
Οι δεισιδαιμονίες ευδοκιμούν και αποκτούν κυριαρχική επιρροή και εγκατάσταση στη ζωή, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται όχι ως πρόσωπα, όχι ως ζωντανές παρουσίες, που μπορούν να μεταμορφωθούν και να μεταμορφώσουν, αλλά ως ατομικιστικά κατασκευάσματα με διασπασμένη ακεραιότητα, μέσα σε δυαλιστικά και διαλυτικά σχήματα , που εκ των πραγμάτων τους ωθούν στα όρια της σχιζοφρένειας.
Όταν υπάρχουν, ακόμη, άνθρωποι να βλέπουν τα μάγια και τη μαγεία σαν φυσική και λογική κατάσταση, σημαίνει ότι δεν αυτοπροσδιορίζονται με τον τρόπο, που τους αξίζει, και δεν τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση, που του ανήκει.
Τα μαγικά φαινόμενα, που δημιουργούν πρόσκαιρες ψευδαισθήσεις και αφύσικες υποσχέσεις και ελπίδες χωρίς αντίκρισμα και εκπλήρωση, παραβιάζουν, απ' όπου και αν προέρχονται, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και καταργούν μια βασική λειτουργία του: Την εσωτερική ελευθερία.
Η πορεία του ανθρώπου προς την ευτυχία, προς ό,τι είναι δικαίωμα και επιδίωξή του, έχει αναγκαία προϋπόθεση, κόντρα στις προλήψεις, που είναι ασφυκτικά δεσμευτικές, την εσωτερική ελευθερία. Μέσα από το ισόρροπο ζύγισμα ιδεών και πεποιθήσεων, μέσα από συλλογισμένο και όχι ασυλλόγιστο συλλογισμό ο άνθρωπος καλείται να χαράξει δρόμο ευθύνης.
Το ζούμε στην εποχή μας: Όπου και όταν παρατηρείται αναστολή ή καταπάτηση της εσωτερικής ελευθερίας, της ελευθερίας της καρδιάς, πολύ γρήγορα διαπιστώνεται κατάπτωση του ανθρώπου.
Το ήθος και όχι η ηθική, η απαλλαγή από σκοτισμένες, βίαιες και παράλογες κρίσεις και επιλογές, θα μας προφυλάξουν από το να γίνουμε "τροφή όρνεων".
Και το πράγμα είναι δύσκολο, γιατί δεν χρειάζεται απλά αλλαγή διάθεσης, αλλά αλλαγή νοοτροπίας και ταυτόχρονα αντίληψη του τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα. Μόνο έτσι στην ολιγόστιγμη τούτη ζωή μας θα αποτινάξουμε τον τρόμο και τον πόνο από μέσα μας και θα νικήσουμε τους πειρασμούς μας, που μας οδηγούν, πολλές φορές, σε ακραίες καταστάσεις και στο μηδενισμό, που φυτρώνει σαν σπόρος μέσα μας και κλαδώνεται σε όλη την ύπαρξή μας.
Πηγή: Εφημερίδα Political

ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Ο.Α.Ε.Ε. ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση της Ένωσης Συνταξιούχων Ο.Ε.Ε. Ν. Θεσπρωτίας την Τρίτη 31/01/2023 , στην αίθουσα του ΠΑΝΘΕΟΝ στην Ηγουμενίτσα.

Στην Γ.Σ. παρευρέθηκαν εκτός τους συναδέλφους, ο Δήμαρχος Ηγουμενίτσας Γ. Λώλος, ,ο πρόεδρος του επιμελητηρίου ΕΒΕ Αλέκος Πάχος, αντιπροσωπεία του Δ.Σ. των συνταξιούχων των Δ.Υ. Θεσπρωτίας με επικεφαλής την πρόεδρο Βασιλική Τσεκούρα , του Σωματείου συν/χων του ΙΚΑ με επικεφαλής την πρόεδρο Νίκο Δημητρίου καθώς και ο πρόεδρος του ΚΑΠΗ Λευτέρης Ντόστας

Στην Γ.Σ. παρουσιάστηκε ο απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ. από τον πρόεδρο του Τάκη Πετσίνη, ο οικονομικός απολογισμός από τον ταμεία Γιώργο Μπλέτσα.

Στην συνέχεια δόθηκε ο λόγος στους παρευρισκόμενους.

Από την ΠΟΣ ΟΑΕΕ παραβρέθηκε ο Χρήστος Κολοβός πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας ο οποίος παρουσίασε τις θέσεις της ΣΕΑ για το Ασφαλιστικό και απάντησε σε ερωτήσεις των συναδέλφων.

Μετά από διαλογική συζήτηση η Γενική μας Συνέλευση:

• Ομόφωνα ενέκρινε τις εισηγήσεις του απερχόμενου Δ.Σ

• Ομόφωνα ψήφισε ως επίτιμο πρόεδρο της τον απερχόμενο πρόεδρο Τάκη Πετσίνη

• Για δε τις αρχαιρεσίες αποφάσισε να γίνουν κατά περιοχή:

1. Στις 15/02/2023 ημέρα Τετάρτη στο Δημαρχείο στην Παραμυθιά.

2. Στις 16/02/2023 ημέρα Πέμπτη στο Δημαρχείο στο Φιλιάτι.

3. Στις 17/02/2020 ημέρα Παρασκευή στο ΠΑΝΘΕΟΝ στην Ηγουμενίτσα.

Στην συνέχεια εκλέχθηκε η Εφορευτική Επιτροπή.

Κατά την εκδήλωση κόπηκε και η πίτα για το 2023 και γίνανε χαιρετισμοί από τους φιλοξενούμενους.

Ηγουμενίτσα 1/02/2023

Το προεδρείο της Γ.Σ.

Φως μέσα στο σκοτάδι! Του π. Ηλία Μάκου

 Φως μέσα στο σκοτάδι ! 

Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο πυκνό σκοτάδι της εποχής μας, όπου οι άνθρωποι ζητούν και αναζητούν την αληθινή πίστη, που μεταφράζεται σε αληθινή αγάπη και σε βάσιμη ελπίδα,  αλλά δεν τη βρίσκουν ουσιαστικά, αλλά επιφανειακά στα πρόσωπα των εκκλησιαστικών λειτουργών, ξεχωρίζει το φως, ένα φως κατάλαμπρο και καθάριο, που ακτινοβολεί μια διεθνής φυσιογνωμία της Ορθοδοξίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.

Κι ενώ κάποιοι ομιλούν για ανάξιους κληρικούς, ακάθαρτους και στην ηθική και στην τσέπη, που εκθέτουν την Εκκλησία, σκανδαλίζουν τους πιστούς και ρεζιλεύουν την ιδιότητά τους στα μάτια του κόσμου, προβάλλει σαν βάλσαμο η φυσιογνωμία του Αναστασίου, ο οποίος είναι μια ένσαρκη μαρτυρία ότι η Εκκλησία υπάρχει στον κόσμο όχι για να τον αρνηθεί και για να τον απορρίψει, αλλά για να του προσφέρει τη δυνατότητα της ριζικής αλλαγής και μεταμόρφωσής του. 

Στα 93 του πλέον, αλλά με φρόνημα και δράση εφήβου, αυτός ο άνθρωπος,  είναι το θαύμα της αγάπης μέσα στο θαύμα της ζωής,  είναι Ανα-στάσιος κατά κυριολεξία και όχι μόνο κατά όνομα. 

Η μορφή και το  έργο του Αναστασίου είναι βέβαια ό,τι βλέπουμε, είναι όμως και κάτι παραπάνω απ' ό,τι βλέπουμε.  Είναι ό,τι υπάρχει, αλλά και παραπέρα απ' ό,τι υπάρχει. Είναι κάτι ανθρώπινο, αλλά και κάτι, που είναι έξω από κάθε ανθρώπινο μέτρο. 

Αγώνα κάνει, παρά την προχωρημένη ηλικία του, και σηκώνει στους ώμους του το βάρος της διοίκησης, της ποιμαντικής μέριμνας και της πολύπλευρης προσφοράς σε μια καταδιωκόμενη και ρημαγμένη κατά την περίοδο του αθεϊσμού στην Αλβανία Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία ανέστησε από την τέφρα της.

Της έδωσε την πνοή του. Της έδωσε τις ανάσες του. Της έδωσε την καρδιά του. Της έδωσε τη ζωή του. Χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Με μόνο κίνητρο, με μόνη δύναμή του, της ψυχής του το θείο χρέος.

Για την Αλβανία ολόκληρη ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αποδείχθηκε η μεγάλη υπόσχεση και η τρανή προσδοκία. 

Ο πηγαιμός του εκεί σήμανε την άνοιξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία προερχόταν από ένα βαρύ χειμώνα.

Έφερε και πάλι τον Θεό στην καρδιά των ανθρώπων. 

Με την αγάπη του έφεξε στο σκοτάδι της κοινωνίας και θέρμανε την ελπίδα στις παγωμένες καρδιές. 

Ανεξάρτητα από τις μεμονωμένες επιθέσεις ακραίων κύκλων της Αλβανίας εναντίον του, που δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν σοβαρές, και τις οποίες αντιμετωπίζει με στωικότητα και κατανόηση, η  λαμπερή μορφή του είναι ανάχωμα, εντός και εκτός Αλβανίας, στις συνθήκες εκείνες, που καλλιεργούν τον εκφυλισμό του ανθρώπινου προσώπου, αλλά και το μίσος και την εγκατάλειψη της ειρήνης, ατομικής και κοινωνικής, που αιμορραγεί στις ημέρες μας διάτρητη, εκτεθειμένη και ανοχύρωτη, αναζητώντας διέξοδο.

Η συντριπτική πλειοψηφία του αλβανικού λαού, ανεξάρτητα από τη θρησκεία και την καταγωγή και τη γλώσσα, αποδέχεται τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο ως παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας και συμφιλίωσης στη χώρα. Και την αποδοχή αυτή την έχει κατακτήσει στην πράξη ο Μακαριώτατος με πολύ κόπο και με πολύ ιδρώτα, τριάντα και πλέον χρόνια, που βρίσκεται εκεί ως προκαθήμενος.

Από τα πολλά, τα  πάρα πολλά, που έχει προσφέρει σε όλους τους τομείς της αλβανικής κοινωνίας,   και μόνο τούτο αρκεί για να δείξει την προσφορά του: Το υπερσύγχρονο ιατρικό κέντρο της Εκκλησίας στα Τίρανα, που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, Ορθόδοξους και μη,  έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι.

Πάντοτε χαμογελά προς όλους και προσκαλεί όλους κοντά του, μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, ισχυρούς και ανίσχυρους, ανεξάρτητα από τι καταγωγή έχουν, τι γλώσσα μιλάνε, σε τι πιστεύουν.

Ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά του στους αδύναμους και στους ανίσχυρους, στους φτωχούς και τους ταλαιπωρημένους, για να βρουν ένα ζεστό καταφύγιο.

Και μέσα στην επιφυλακτικότητα των ανθρώπων, έρχεται η φλόγα αγάπης του Αρχιεπισκόπου και λιώνει τη σκληράδα των καρδιών και τις μαλακώνει. 

Και απλώνει μια καθαρότητα βαθιά, που μοιάζει να προέρχεται απ' άλλο κόσμο, τον κόσμο του ουρανού. 

Και με αυτή προχωρά από δύναμη σε δύναμη και από κατόρθωμα σε κατόρθωμα, εκεί, που όλα φαίνονται αδύνατα και ακατόρθωτα.    

Όπου βρίσκει ανθρώπους  με κομμένα τα φτερά, τους κάνει και πάλι ψηλά να μπορούν να πετάνε.

Στο βιβλίο της ζωής του βρίσκουμε τα προσευχητικά του δάκρυα να ποτίζουν και να διαποτίζουν τη βιωτή του και να φυτρώνει το άνθος της χαράς.

Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και κυλά, αλλά αυτός  κρατά ανοιχτά τα παράθυρα της ύπαρξής του και μπαίνουν μέσα οι ζωογόνες ακτίνες της  θείας αγάπης, που τη διοχετεύει στους ανθρώπους.

Γι’ αυτό φωτίζει, θερμαίνει και ζωογονεί, όπως οι ακτίνες του ήλιου. Και αποτελεί μια αφετηρία να ξαναφανούν ζωντανοί Χριστιανοί στο σημερινό κόσμο και να ζωηρέψει η χριστιανική ιαχή ότι “ο Κύριος εγγύς”.

Νοηματοδοτεί με το λόγο και τις πράξεις του την ανθρώπινη ζωή, βοηθάει τους ανθρώπους να υπερβαίνουν τον εγωκεντρισμό και την αντιπαράθεση, παρέχει το όραμα της αδελφικής ενότητας και της αλληλεγγύης. 

Το νιώθουμε και το λέμε: Ένα λαμπερό μαργαριτάρι είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Γι' αυτό οφείλουν να συνειδητοποιήσουν, όσοι, ελάχιστοι, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη, ότι είναι σημαντικό πράγμα και ευλογία και ευκαιρία για την Αλβανία, αλλά και για την Ορθοδοξία, η δημιουργική και ειρηνική παρουσία ενός σπουδαίου προσώπου, του αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που με  το κύρος του και την έκταση της αγάπης του, η οποία δεν έχει όρια, αποδίδει τη γνήσια διάσταση της πίστης και του ανθρωπισμού. 

Πηγή: Εφημερίδα POLITICAL

• 
  

• ---

• 
  

,

ή

Να μην ξεχνάνε τα καλά... Του π. Ηλία Μάκου

 Να μην ξεχνάνε τα καλά...
Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Πραγματικά εντύπωση μας προξένησε, δεν το φανταζόμασταν, ένα από τα αποτελέσματα της έρευνας, που έκανε το Βαρόμετρο του Euronews Albania, σύμφωνα με την οποία το 66,5% των Αλβανών, που ρωτήθηκαν, εξέφρασαν την άποψη ότι οι Έλληνες είναι ο λαός που κάνει τις περισσότερες διακρίσεις σε βάρος τους(!), ενώ μόνο το 3,9% έκανε λόγο για διακρίσεις απέναντί τους από τους Ιταλούς (!). 
Την ίδια στιγμή το 45,4% απάντησαν, σε σχετικό ερώτημα, ότι οι Έλληνες είναι αυτοί, με τους οποίους έχουν τις περισσότερες ομοιότητες, κατατάσσοντάς μας πρώτους από άλλες χώρες ως προς τα ομοιογενή στοιχεία (δεύτεροι οι Ιταλοί με 34,9% και ακολουθούν οι Γερμανοί με 9,6%, οι Αυστριακοί με 2,9%, οι Ισπανοί με 2,2%, οι Άγγλοι με 1,8%, οι Ελβετοί με 0,9%, οι Βέλγοι με 0,8% και οι Ολλανδοί και Σκανδιναβοί με 0,2%). Δεν ξέρουμε με τι κριτήρια καθόρισαν τις ομοιότητες (με χαρακτηρολογικά ή φυλετικά ή άλλα ή συνδυαστικά) και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, που εδράζεται αυτή η προσέγγιση. 
Ως προς τη δυσαρέσκειά τους για τη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι τους, που λίγο ή πολύ, άμεσα ή έμμεσα, τη χαρακτηρίζουν εχθρική, δεν την βρίσκουμε δικαιολογημένη και μας φαίνεται παράδοξη, αν δεν εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε, ωστόσο, ότι υπήρξαν μεμονωμένα, το τονίζουμε μεμονωμένα, περιστατικά εκμετάλλευσης σε βάρος τους, αλλά και περιφρόνησης και περιθωριοποίησης και υποτίμησης, ειδικά όταν πρωτοήρθαν, ενδεχομένως να συμβαίνουν και τώρα σε περιορισμένη κλίμακα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν είναι ο κανόνας, αλλά οι λίγες εξαιρέσεις. Και, βέβαια, απερίφραστα αποδοκιμαζόμενες και ουδόλως εκφράζουν τα φιλικά αισθήματα των Ελλήνων έναντι των Αλβανών. Όπως καταδικάζεται και η εγκληματική δράση Αλβανών στην Ελλάδα, με τα ίδια ακριβώς μέτρα και σταθμά, που καταδικάζεται και των ημεδαπών, γιατί η εγκληματικότητα δεν έχει να κάνει με την καταγωγή των ανθρώπων, αλλά με το χαρακτήρα τους, τις προθέσεις τους, τις διαθέσεις τους, το επίπεδό τους κ.λπ..
Όμως δεν ήταν και δεν είναι μικρή και ασήμαντη η βοήθεια του ελληνικού λαού προς τους Αλβανούς, είτε έζησαν ή ζουν εδώ, είτε διαμένουν στη χώρα τους. 
Γυρίζοντας 32 χρόνια πίσω, θα θυμηθούμε ότι στις αρχές του 1991, Πρωτοχρονιά ήταν, όταν κατά χιλιάδες έρχονταν ρακένδυτοι και πεινασμένοι προς την Ελλάδα οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, βρήκαν ανοιχτές αγκαλιές και μεγάλη υποστήριξη. Έλληνες τους πήραν στα σπίτια τους, τους ενίσχυσαν με δωρεές και γενικά τους στάθηκαν με ανθρωπιά και ευαισθησία. 
Από την άλλοι οι Ιταλοί δεν τους υποδέχτηκαν φιλόξενα. Μόλις ένα σαπιοκάραβο, το πλοίο "VLORA", όπου επέβαιναν πάνω από 15.000 Αλβανοί, ακόμη και στα κατάρτια κρέμονταν, έφτασε στο Μπάρι, από τους πυροβολισμούς των Ιταλών αστυνομικών και λιμενικών, για να εμποδίσουν την αποβίβασή τους, έπεσαν νεκροί 12 Αλβανοί. Και αφού αφυδατωμένους και εξαθλιωμένους τους συγκέντρωσαν σ' ένα γήπεδο, τους επέστρεψαν πίσω.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί Αλβανοί εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, εργάστηκαν ή δημιούργησαν υπό ασφαλείς συνθήκες επιχειρήσεις και με τον τίμιο ιδρώτα τους πρόκοψαν, ενώ τα παιδιά τους έκαναν σπουδές. Κάποιοι από αυτούς παραμένουν ακόμη στην Ελλάδα, ενώ μερικοί έχουν γυρίσει στην πατρίδα τους, όπου έχτισαν σπίτια και άνοιξαν δουλειές με τα χρήματα, που κέρδισαν στην Ελλάδα. Και το αναγνωρίζουν ορισμένοι, αν και εμείς, πριν την έρευνα, νομίζαμε ότι το παραδέχονται όλοι.
Επιπλέον το ελληνικό κράτος χρηματοδότησε μεγάλα έργα υποδομής στη γειτονική χώρα, που διευκόλυναν τη ζωή των πολιτών, όπως οδικούς άξονες, κατασκευή υδραγωγείων και δικτύων ύδρευσης κ.λπ.
Παράλληλα μεγάλο ποσοστό Αλβανών, δεν μιλάμε για τους Έλληνες Μειονοτικούς, αυτοί το δικαιούνται, νοσηλεύτηκαν και νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Ελλάδας. Στο παραμεθόριο νοσοκομείο Φιλιατών Θεσπρωτίας, αλλά και στα νοσοκομεία των Ιωαννίνων και άλλων περιοχών της Ελλάδας, ασθενείς από την Αλβανία τυγχάνουν, και ορθά, γιατί αυτό επιβάλλει ο ανθρωπισμός, περίθαλψης.
Εκτιμούμε πως η απογοητευτική εικόνα, που εμφανίζει η έρευνα, με τη δυσαρέσκεια μεγάλου ποσοστού Αλβανών έναντι της Ελλάδας, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και περιέχει αγνωμοσύνη.
Ωστόσο αυτό, που προέχει είναι να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί ένα κλίμα ειρηνικής συνύπαρξης, συνεργασίας και αλληλοσεβασμού, ανάμεσα στους δύο λαούς, που μόνο έτσι θα βγουν κερδισμένοι.
Με μοναδικό σκοπό και γνώμονα την καλή και γόνιμη γειτονία. Χωρίς προπαγάνδες, χωρίς εθνικιστικές και ακραίες διεκδικήσεις, στις οποίες κατά καιρούς επιδίδεται η αλβανική πολιτική ηγεσία.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει στην πράξη ότι τείνει χείρα φιλίας προς την Αλβανία, η οποία, όμως, δεν έχει σημειώσει ουσιαστική πρόοδο ως προς τη στάση της σε θέματα, όπως η αποδοχή του αυτοπροσδιορισμού των πολιτών, η απόδοση των περιουσιών στους ιδιοκτήτες και των χώρων λατρείας, καθώς και των εκκλησιαστικών κειμηλίων, στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας, η χρήση της ελληνικής γλώσσας στη διοίκηση για την ελληνική μειονότητα, η απαλλαγή της εκπαίδευσης από αλυτρωτικές εξάρσεις κ. ά.
Για να εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις μια ελληνοαλβανική φιλία, χρειάζεται να είναι αμφίπλευρες και όχι μονόπλευρες οι κινήσεις και να μη διαποτίζονται μεθοδευμένα οι Αλβανοί με ανθελληνικό μένος.
Δεν συμφέρει τις δύο γειτονικές χώρες να γκρεμίζουν γέφυρες συνδιαλλαγής, αλλά να τις χτίζουν. Δεν συμφέρει να υψώνουν τείχη, αλλά να τα κατεδαφίζουν.
Πηγή: Εφημερίδα " POLITICAL" 

Η δωρεά οργάνων είναι πράξη αγάπης... Του π. Ηλία Μάκου

 Η δωρεά οργάνων είναι πράξη αγάπης... 

Του π. Ηλία Μάκου

 

 

 

 

 
 

 

 

 

 

 

Ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις και τις προκαταλήψεις, που υπάρχουν, και πέρα από την προσέγγιση του θέματος περί εγκεφαλικού θανάτου, η δωρεά ανθρώπινων οργάνων ως διάθεση και πράξη συνειδητή είναι, κατά τη γνώμη μας, μια κορυφαία στιγμή ανθρωπιάς, αγάπης και συναλληλίας, , αφού μέσα από μια ζωή, που χάθηκε, σώζονται άλλες ζωές. Μια πεθαμένη ζωή, δίνει πνοή ζωής σε άλλους ανθρώπους, ζωντανούς-νεκρούς. 
Τι ωραία σύζευξη παρατηρείται, με τη δωρεά οργάνων, της "αναχώρησης" από τον κόσμο, με την "περιχώρηση" στον κόσμο. Η δωρεά και η μεταμόσχευση οργάνων είναι, βέβαια, ευαίσθητα και περίπλοκα ζητήματα, με ηθική διάσταση γι' αυτό είναι απαραίτητη η τήρηση ιατρικών και βιοηθικών δεοντολογικών κανόνων, στο πλαίσιο της προστασίας της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Μόλις τις τελευταίες ημέρες, δημοσιοποιήθηκαν δύο περιπτώσεις δωρεάς οργάνων, που, πραγματικά, έχουν συγκινητικό περιεχόμενο. Στην πρώτη, ένας 6χρονος από τα Γρεβενά, όπου νοσηλεύθηκε για μερικές ημέρες, ύστερα από ανακοπή. Οι γονείς του δώρισαν τα όργανά του κι έτσι αφαιρέθηκαν, ύστερα από χειρουργείο 12 περίπου ωρών, η καρδιά, οι πνεύμονες και το ήπαρ του μικρού και μεταμοσχεύθηκαν σε παιδιά στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Η σκηνή, που διαδραματίστηκε, φέρνει δάκρυα στα μάτια. Οι ομάδες των ιατρών από τις δύο χώρες τίμησαν το νεκρό αγοράκι υποκλινόμενοι μπροστά του και κρατώντας ενός λεπτού σιγή... 
Μεγαλειώδη τα λόγια της μάνας: "Να συνεχίσει να χτυπά η καρδιά του Θωμά και να πραγματοποιήσει και τα όνειρά του και τα όνειρα του παιδιού, που θα τη λάβει".
Στη δεύτερη περίπτωση, επί 11 ημέρες ένας 19χρονος πάλευε στη ΜΕΘ του νοσοκομείου της Άρτας για τη ζωή του, μετά από τροχαίο. Τελικά, κατέληξε την ημέρα των Θεοφανίων. Η οικογένειά του πήρε τη γενναία απόφαση να δωρίσει τα όργανά του και τέσσερις συνάνθρωποι έλαβαν δώρημα ζωής. 
Συγκλονιστική, ταυτόχρονα και διδακτική, , είναι η αναφορά μητέρας από την Κρήτη, που είχε δωρίσει τα όργανα της 16χρονης κόρης της: "Το παιδί μου πια συνεχίζει να ζει μέσα στα σώματα πέντε άλλων ανθρώπων. Πέντε οικογένειες κάνουν μαζί γιορτές, πέντε άνθρωποι θα ζήσουν όσα δεν πρόλαβε η Νεκταρία". 
Πάντως σε γενικές γραμμές η δωρεά οργάνων στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη και αντιμετωπίζεται με καχυποψία, γι' αυτό και η χώρα μας είναι από τις τελευταίες στον τομέα αυτό. 
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναλογία του αριθμού μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα ήταν 4,1% για το έτος 2018, , 4,8 για το 2019 και περίπου 5% το 2020, τη στιγμή, που στην Ισπανία ήταν πάνω από 40%, στην Κροατία 33,3%, στο Βέλγιο 30,5% και στη Μάλτα 30%.
Και αυτί έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, κάποιοι από τους οποίους σχετίζονται με την έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς, με το φόβο του εμπορίου οργάνων, με μη επαρκή γνώση του ζητήματος κ.λπ. 
Εμείς δεν θα σταθούμε στα επιστημονικά, ιατρικά, νομικά, θρησκευτικά και άλλα κριτήρια και διλήμματα, που χρειάζονται σαφώς μελέτη και αξιολόγηση, αλλά στρέφουμε τον θαυμασμό μας στην επιλογή-κίνηση των δωρητών οργάνων, που πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι πρωτίστως αγαπητική.
Η αγάπη, που εκφράζεται και με τη δωρεά οργάνων, είναι η κατεξοχήν στάση ζωής, που πάντα ενεργεί καταλυτικά για την ανάπτυξη του ανθρώπινου προσώπου, αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων. 
Στην αγάπη υπάρχει μια απόλυτη ελευθερία, με την οποία το άτομο αντιλαμβάνεται ότι του είναι επιτρεπτό να προσφέρει το καλό, όπως ακριβώς το νιώθει, χωρίς αγκυλώσεις από κοινωνικούς και ηθικιστικούς κανόνες, που επικρατούν στο περιβάλλον του. Στον κόσμο της αγάπης ο άνθρωπος αναγνωρίζει και επεξεργάζεται και εκδηλώνει προσωπικά ανθρωπιστικά του αισθήματα, όπως τα αντιλαμβάνεται και με τον τρόπο, που μπορεί. 
Η αγάπη ακολουθεί πορεία όχι προς κάτι αφηρημένο, αλλά σε συγκεκριμένες υπάρξεις στην καθολικότητά τους και καλύπτει ανάγκες, σωματικές και ψυχικές, στο παρόν με προσανατολισμό στο μέλλον. 
Το να αισθάνεται κανείς τον πόνο και την κατάσταση του άλλου, όπως θα ήθελε να τα αισθάνεται και ο άλλος γι' αυτόν, εξηγεί τα αισθήματα, τις αντιλήψεις και τις εμπειρίες, που δημιουργεί και αναδημιουργεί η αγάπη. 
Η ουσία μας ως ανθρώπων φανερώνεται και στην αγάπη, της οποίας το ενεργειακό και εμπειρικό άνοιγμα περικλείει βασικές και θεμελιώδεις όψεις της ζωής μας. 

Πηγή: Εφημερίδα "POLITICAL" 

 

Να γίνουμε καλύτεροι με καλό αγώνα και όχι με ευχολόγια... Του π. Ηλία Μάκου

 Να γίνουμε καλύτεροι με καλό αγώνα και όχι με ευχολόγια...

 
Του π. Ηλία Μάκου

 

Κάθε χρόνο πάλι από την αρχή, πάλι τα ίδια... Όνειρα, προγραμματισμοί, διαγγέλματα, ευχές για υγεία, για μακροημέρευση, για επιτυχίες, για ευτυχία, για κέρδη, όλα κατ' ευχή. 
Έχουν γίνει κλασικές οι ευχές, και κατά συνέπει ολίγον ή πολύ βαρετές. Πάντα όμοια λόγια οι άνθρωποι. Φράσεις στερεότυπες, που ξεστομίζονται χωρίς επίγνωση της σημασίας τους πολλές φορές. 
Και αυτό, που καταφέρνουμε εν τέλει, είναι ο νέος χρόνος κάθε φορά να μας βρίσκει χειρότερους από τον προηγούμενο. 
Μ' αυτό το άρθρο, το πρώτο για το 2023, δεν θέλουμε να γίνουμε κομιστές απαισιοδοξίας. Ούτε δυσοίωνες Κασσάνδρες. Το αντίθετο θέλουμε να πετύχουμε. 
Να μη λείψει η ασίγαστη προσπάθεια για κάτι διαφορετικό, για κάτι ανυψωτικό, ώστε να βρίσκουμε την αντοχή και την ορμή να προχωρούμε μπροστά, χωρίς να οπισθοχωρούμε. 
Στο ξημέρωμα του 2023 ας μην περιοριστούμε μόνο σε ευχολόγια, ελπίδες και προσδοκίες, αν και χρειάζονται και αυτά, για να μας τονώνουν, έστω και επιδερμικά και προσωρινά. Αλλά ας πάρουμε την απόφαση ότι δεν πάει άλλο, ούτε με τον εαυτό μας, ούτε με τους γύρω μας, ούτε με τις καταστάσεις, που έχουμε διαμορφώσει, και ας αλλάξουμε στάση ζωής. 
Βρισκόμαστε στην αρχή νέου έτους. Κανείς μας δεν γνωρίζει πόσες στροφές θα κάνει ακόμη ο τροχός της ζωής του. Βέβαιο είναι τούτο μόνο. Τα μετρημένα και ορισμένα χρόνια της ζωής μας είναι τώρα πλέον κατά ένα περισσότερα. 
Τις στιγμές, που έχουμε στη διάθεσή μας, εάν τις χρησιμοποιήσουμε σωστά, θα μας δώσουν την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι και ως άτομα και ως κοινωνία. 
Και αν γίνουμε καλύτεροι και ως άτομα και ως κοινωνία θα βελτιωθούν και οι καταστάσεις, που ζούμε, και οι οποίες, τις περισσότερες φορές είναι σκληρές και αφόρητες. 
Ο χρόνος είναι ίδιος πάντα. Άχρονος στη διάρκειά του. Κυλάει αδιάφορος, ανεπηρέαστος και ανενόχλητος. Δεν έχει χρώμα και τόνο. Η δική μας ζωή του δίνει χρώμα και τόνο. Αυτή ή τον ομορφαίνει, του δίνει περιεχόμενο, σκοπό ουσία. Ή τον σκοτώνει, τον τσαλακώνει, τον μαυρίζει, τον λερώνει, τον καταστρέφει. 
Τις συνθήκες της ζωής μας τις προσδιορίζουμε εν πολλοίς εμείς. Ίσως ως μονάδες να μην έχουμε τη δυνατότητα να αποτρέψουμε τους πολέμους και να λύσουμε τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μπορούμε όμως να χαράξουμε και να ακολυοθήσουμε τον προσωπικό δρόμο της ειρήνης και της δικαιοσύνης, που οδηγούν στο ξέφωτο, στην αυθεντικότητα και στην υπέρβαση των δυσκολιών και των αδυναμιών. 
Τις περισσότερες φορές η αντιμετώπιση του χρόνου από εμάς είναι σκέτη επιπολαιότητα. Λέμε, να περάσει αυτός ο χρόνος, μας έφερε τόσα και τόσα κακά. Δεν τάφερε ο χρόνος, εμείς τα φέραμε στο χρόνο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ τα... βάζουμε με αυτόν! Του ρίχνουμε πάνω όλες τις ευθύνες! Για την πολιτική, για την οικονομία, για τους πολέμους, για τα εγκλήματα, για τον "πάτο", που πιάνουμε... Για τα πάντα ο χρόνος φταίει... Του φορτώνουμε τις δικές μας ευθύνες.
Και ο νέος χρόνος επανάληψη των προηγούμενων θα είναι, αν δεν ζούμε τη ζωή μας κουτσουρεμένη και αν δεν αλλάξουμε ριζικά.
Ας σκεφτούμε, τώρα, στην αρχή του νέου χρόνου, κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό, αν αυτό, που βιώνουμε κοινωνικά και ηθικά, μας ικανοποιεί και μας αξίζει. Ε, όχι, η κατρακύλα ούτε μας ικανοποιεί, ούτε μας αξίζει. Ας αντιδράσουμε στην ηθική κατάρρευση, στις κραυγές του πολέμου, στις καμπάνες της συμφοράς, στον οδοστρωτήρα του κακού, που τα ισοπεδώνει όλα και κάνει τους ανθρώπους άψυχα νούμερα, στη ρουτίνα, που μας καθηλώνει, στο άγχος, που μας διαλύει. 
Το έσχατο νόημα του κόσμου το δίνει ο άνθρωπος. Γι' αυτό το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας να το αξιοποιούμε, να το κάνουμε φτερά για να πετάξουμε προς τα ανώτερα, ξεπερνώντας τα κατώτερα, που μας κρατάνε δέσμιους. 
Επιλέγουμε ως ευχή για τον καινούργιο χρόνο όχι το συνηθισμένο: "Ευτυχισμένο το νέο έτος" ή "καλή χρονιά". Αλλά "καλός αγώνας", ανεξάρτητα από εμπόδια και αντιξοότητες και μόχθους και κόπους. Αν είναι αγωνιστική η διάθεσή μας θα δούμε ήλιο, που τόσο, μα τόσο τον έχουμε ανάγκη, να πλημμυρίζει την καρδιά μας.
Να είναι, λοιπόν, γεμάτος ο χρόνος και γόνιμος σε καλό αγώνα...Μόνο τότε θα προβάλλει ένα παρόν και ένα μέλλον πραγματικά ηλιοφώτιστο κι ελπιδοφόρο. 
Πηγή: Εφημερίδα "POLITICAL" 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ "ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ" ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΚΕΣΤΡΙΝΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αφιερωμένη στα παιδιά ήταν η κοπή των πρωτοχρονιάτικων πιτών στην ενορία Κεστρίνης Θεσπρωτίας.

Και μερικά από αυτά τις  έκοψαν, δίνοντας ένα αγνό και αθώο νόημα στην έναρξη του νέου χρόνου.

Όπως είπε ο θεολόγος π. Ηλίας Μάκος "η πίστη μπορεί να φέρει την θετική ανατροπή σε κάθε χρόνο. Η πίστη μάς κάνει αληθινά ευτυχισμένους. Με την πίστη τα φώτα της γιορτής της πρώτης ημέρας του χρόνου δεν τα διαδέχεται μια σκιά, που σκοτεινιάζει την ψυχή μας και μέσα μας νότες θλιβερές συνοδεύουν τον απόηχο των πυροτεχνημάτων, που φώτισαν εκτυφλωτικά τον ουρανό της Πρωτορονιάς, αλλά μια χαρά και μια προοπτική". 

Σε όσους βρήκαν τα φλουριά από τις βασιλόπιτες, προσφέρθηκαν δώρα, τα οποία ήταν προσφορά του σούπερ μάρκετ "Παπανικολάου" στην Ηγουμενίτσα.

 

Δεν υπάρχουν μόνο διεφθαρμένοι, υπάρχουν και έντιμοι! ..... Του π. Ηλία Μάκου

 

Δεν υπάρχουν μόνο διεφθαρμένοι, υπάρχουν και έντιμοι ! 

Του π. Ηλία Μάκου

 

 

Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα περί διαφθοράς, ένα φαινόμενο που πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, γιατί οι άνθρωποι είμαστε άπληστοι και μπροστά στο συμφέρον μας, αν και στην ουσία η διαφθορά δεν είναι προς το συμφέρον μας  (!), καταλύουμε οποιαδήποτε ηθική αναστολή και συνειδησιακή άμυνα και "πέφτουμε με τα μούτρα στο μέλι".  

Η διαφθορά, και αυτή, που φαίνεται, και αυτή, που δεν φαίνεται, ανεξάρτητα από τις διαστάσεις της, είτε, δηλαδή  πρόκειται για παράνομη συναλλαγή  με πολλά χρήματα, είτε με λίγα χρήματα, είναι διαφθορά.

Και άσχετα με το μέγεθός της δηλώνει τη χρεοκοπία των αξιών και το σύρσιμο σε ατραπούς ανυποληψίας και καχυποψίας.   

Σύμφωνα με τα όσα  κατά καιρούς έρχονται στο φως της δημοσιότητας, αλλά και με πρόσφατη   έρευνα της GPO για λογαριασμό  της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, όπου αποτυπώνεται η γνώμη των πολιτών,  διεφθαρμένα πρόσωπα είναι πιθανό να συναντήσει κανείς όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και σε άλλους  χώρους, όπως της υγείας, όπου τα περίφημα "φακελάκια" όλο εξαλείφονται και όλο συντηρούνται και αυξάνουν, του δημόσιου τομέα,  της Εκκλησίας (όπου ακόμη και οι...αθώες δοσοληψίες, τα "τυχερά", είναι υπό μια έννοια διαφθορά), των ΜΜΕ, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του αθλητισμού  και πάει λέγοντας. 

Οι διαχρονικές διακηρύξεις περί πάταξης της διαφθοράς, που δεν γίνονται πράξη, είναι η πιο βλαβερή μορφή υπεράσπισης της διαφθοράς.  

Όμως, υπάρχουν και οι έντιμοι, γι' αυτό είναι ορθό να αποφεύγονται οι γενικότητες. Οι πραγματικά έντιμοι και όχι οι διεφθαρμένοι, που αυτοσυστήνονται και εμφανίζονται σαν αδιάφθοροι.  Δεν γνωρίζουμε αν είναι πλειοψηφούσα ή μειοψηφούσα μερίδα, αν και μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά, ευτυχώς, είναι υπαρκτή.   

Ίσως κάποιοι να τους θεωρούν "κορόιδα", καθώς η εντιμότητα στις ημέρες μας, μάλλον εκλαμβάνεται ως αδυναμία και βλακεία και όχι ως προτέρημα!   

Είναι πλέον πέρα από κάθε αμφιβολία σπουδαίο να στηρίζονται οι ενέργειές μας πάνω σε  αρχές, αν θέλουμε να είναι τίμιες και δίκαιες. Αυτό το βασικό ηθικό υπέδαφος σε μια ελεύθερη  κοινωνία μπορεί να δημιουργηθεί μόνο  όταν υπάρχει η θέληση για την επίτευξή του. 

Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται μια μεταβολή στη νοοτροπία μας, μια αυτοπειθαρχία στη ζωή μας, που θα μας δώσει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και τη δύναμη να μην ενδώσουμε σε... πειρασμούς.

Σε μια εποχή με υλιστικά χαρακτηριστικά, με θέα προς το τίποτα, με τυποποιημένες συμπεριφορές, με ρημαγμένες ψυχές, άδειες εσωτερικά, αδιάφορες για το ανώτερο και ενδιαφερόμενες για ό,τι  βολεύει και προσθέτει πλούτο, με δολοφονημένη την ευαισθησία, φυσιολογικό είναι να ευνοείται η διαφθορά. 

Όταν σκεφτόμαστε μόνο με το νου και αγνοούμε την καρδιά, διαμορφώνουμε οικονομικό εγκέφαλο, που βάζει ψυχρά σε πρώτη προτεραιότητα το ατομικό όφελος και την προσωπική ωφέλεια και παραμερίζει αδίστακτα το συναίσθημα.   

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, όποιος αντιστέκεται στη διαφθορά, σίγουρα έχει ιδανικά και προδιαγραφές μέσα του. Πολύ σωστά και εύστοχα το έγραψε ο Παπανούτσος: "Το να ζει κανείς σαν άνθρωπος είναι ένας ολόκληρος άθλος".

Ο τρόπος συμπεριφοράς κάθε ανθρώπου διαφέρει, ξεχωρίζει, δεν είναι ίδιος. Είναι όμορφος ή ιδιόμορφος, ασυνήθιστος ή συνηθισμένος,  αποδεκτός ή απαράδεκτος, συνετός ή ασύνετος, υπεύθυνος ή ανεύθυνος, καθαρός ή ακάθαρτος.  Ανάλογα με την ατομικότητά του ο καθένας, τη δομή του, την ψυχοσύνθεσή του, την ιδιοσυγκρασία του, το χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του, ρυθμίζει και τις επιλογές του. 

Αυτές είναι, που τον ορίζουν. Αν είναι έντιμες, θα έρθει η στιγμή, αργά ή γρήγορα δεν έχει σημασία, που θα τον καταξιώσουν. Αν είναι ανέντιμες θα τον απαξιώσουν. Και να μην ξεχνάμε ότι, όπως τίποτε σκιερό δεν μπορεί να καλύψει την τιμιότητα, έτσι και τίποτα  επίπλαστο, επιφανειακό και υποκριτικό, δεν μπορεί να κρύψει  τη διαφθορά.  

Το φαινόμενο της διαφθοράς, που είναι μια κοινωνική μόλυνση και πληγή  και μοιάζει μ' ένα βρώμικο ποτάμι, που κυλάει προς τη θάλασσα, θα αντιμετωπιστεί με την ανάπτυξη αντισωμάτων αρετής.  Και τα αντισώματα αυτά θα τα εντοπίσουμε βουτώντας στα μυστικά βάθη της ψυχής μας και μελετώντας τα σκοτεινά πάθη της.  

Πηγή: Εφημερίδα POLITICAL