Μια φορά ήταν μια πόλη που την Λέγανε Φιλιάτι :
Μεγάλος πόνος έχε πέσει στην Περιοχή. Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης,
τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι .
Κι οι ποταμοί φουσκώνουν μες στη λάσπη το άχρωμο αίμα,
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη μιας πεταλούδας τίναγμα ,
το πούπουλο ενός κύκνου, για ένα πουκάμισο αδειανό από ψυχής ανδρεία .
Αν είναι αλήθεια πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος,
που ωστόσο είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια, δεν το 'χει μες
στη μοίρα του ν' ακούσει μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε,
πως τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο από ένα πουκάμισο αδειανό Ανδρείας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου