Ύστερα από πολλές ζωές βρήκα την πατρίδα που μου πρέπει.
Δεν το σκέφτηκα πολύ και βάλθηκα να της κάνω ρεγάλο το λογισμό μου.
Να την νοιάζεται σκέφτηκα και να την προσέχει από τους βαρβάρους.
Μάταια σκέψη ! Η πατρίδα μου δεν γνωρίζει από βαρβάρους και τυράννους.
Όταν πρωτοαντίκρυσα τον ήλιο της πλάνης δεν βρέθηκα αγκαλιά
στα ροζιασμένα χωμάτινα χέρια της.
Κι όμως την αγαπώ. Κι όμως την νοσταλγώ με πάθος και δίψα.
Πίνω στην υγειά της νέκταρ Ελληνικό. Νέκταρ αθάνατο στο διάβα των αιώνων.
Παράφρονες ήταν οι θεοί που το τιμούσαν; Κάποιο καλοκαίρι αυτή η πατρίδα
με πλήγωσε και έκτοτε περίμενα στις κογκέλες το νεύμα της για επιστροφή.
Άργησε όμως. Ακόμα περιμένω να φανεί στην άκρη του φιδίσιου δρόμου.
Όμως το κρύο είναι ανυπόφορο και οι καιροί ου μενετοί......
….Λευτέρης Φράτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου