Τα Γαλλογερμανικά «Φράγκικα» Φέουδα

.....εμπρός Επονίτες  ξανά στον αγώνα.....είναι τα τελευταία λόγια του καθοδηγητή...!  απόσπασμα από την : « Μάχη για ελεύθερη Ζωή » :

-  Ήταν νύχτα πια όταν πλησίασε στο οχυρωμένο λιμάνι του ΕΛΑΝ. Η φρουρά πήρε θέση στα μυδράλια. Ήταν έτοιμοι να ρίξουν όταν ακούστηκε μια φωνή απ’ το σκοτάδι :

- Αντάρτες..! Ε..., αντάρτες... ! ανάψτε φωτιές . Δε βλέπω τα βράχια .

Άναψαν φωτιές κι η μπενζίνα άραξε. Το νέο παλικάρι πηδά στα βράχια.

- Πάρτε το, δικό σας είναι. Τρέχει 11 μίλια την ώρα. Τ’ άρπαξα απ’ τους Γερμανούς, λέει γελώντας με ταπεινοφροσύνη το λεβέντικο βλαστάρι της ΕΠΟΝ και τα μάτια του στραφτοκοπάνε .

Το σχέδιο είχε εκπληρωθεί χίλια τα εκατό . -

Η φεουδαρχία ως κοινωνικό – οικονομικό και πολιτικό σύστημα επικράτησε στη μεσαιωνική Ευρώπη από τον 8ο – 13ο αιώνα .

Συνθήκες διαμόρφωσης της φεουδαρχίας

Η κοινωνία του φραγκικού κράτους ήταν κυρίως αγροτική.Τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού αποτελούσαν οι αγρότες. Όσο πιο πολλή γη κατείχε κάποιος, τόσο πιο πλούσιος ήταν.Οι συνθήκες ανασφάλειας που επικρατούσαν οδήγησαν τους αδύναμους και φτωχούς να αναζητούν την προστασία των δυνατών οι διάφορες κοινωνικές ομάδες συνδέθηκαν με δεσμούς εξάρτησης.

Τα χαρακτηριστικά της φεουδαρχίας (ή φεουδαλισμός)

Οι ιεραρχικά ανώτεροι άρχοντες παραχωρούσαν σε άλλους ευνοούμενους υποτελείς (βασάλους) εκτάσεις γης (φέουδα φεουδαρχική κοινωνία, φεουδάρχες) και απαιτούσαν ως αντάλλαγμα πίστη και υποταγή.Η επίσημη αναγνώριση ενός άρχοντα ως υποτελούς ενός άλλου ισχυρότερου γινόταν με την τελετή περιβολής Μετά από αυτή άρχιζε να ισχύει το φεουδαρχικό συμβόλαιο που καθόριζε τις αμοιβαίες υποχρεώσεις του κύριου και του υποτελή.Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας (βρισκόταν ο βασιλιάς. Οι άμεσοι υποτελείς του (κόμητες, βαρώνοι, μαρκήσιοι) ήταν συγχρόνως φεουδάρχες και από αυτούς εξαρτώνται κατώτεροι υποτελείς. Φέουδα κατείχαν και οι εκκλησιαστικοί άρχοντες. Όλοι αυτοί αποτελούσαν την αριστοκρατία.

Στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας βρίσκονταν :

1) οι ελεύθεροι γεωργοί (μικροϊδιοκτήτες),

2) οι πάροικοι (μόνιμοι καλλιεργητές σε χωράφια που δεν τους ανήκουν, με περιορισμένη ελευθερία και υποχρεώσεις : δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν την γη, κατέβαλλαν τέλη στο φεουδάρχη, δεν μπορούσαν να παντρευτούν χωρίς την άδεια του)…. και….

3) οι δούλοι (ανήκουν σε έναν κύριο, συνήθως αιχμάλωτοι πολέμου ή λεηλασίας, περιορίζονται από 10ο αιώνα ).

 .....Ν.Κ.