Δεν ήρθε ο κ. Φ.Κουβέλης στο Φιλιάτι

" Οποιος λησμονεί ότι οι ιδέες έχουν συνέπειες, καταλήγει να τις υφίσταται "

Το ερώτημα των Φιλιαταίων , γιατί ο Φ.Κουβέλης δεν ήρθε στο Φιλιάτι που είναι δυό βήματα από εκεί που μέχρι τώρα πήγε, είναι εύλογο αλλά και λογικότατο. Πως δικαιολογεί ο Δημοκρατικά Αριστερός κ.Κουβέλης την περιφρόνηση αυτή μιας ολάκερης Πόλης που έχει την μεγαλύτερη επαρχία στον Νομό;;;; Μήπως είχε κρυφό ραντεβού κάπου αλλού με το Δημοτικό Συμβούλιο των Φιλιατών;; Ότι και να είναι θα τα ακούσει για να του ενθυμίσουμε την άποψη του Ελληνικού Λαού.....ναι....ναι....όλου του Λαού .

Η ουτοπική σκέψη έχει την ιστορική της θεμελίωση και εκφράζει τον ακαταμάχητο πόθο του ανθρώπου να δημιουργήσει τον "ιδανικό"  κόσμο, ο οποίος θα είναι απαλλαγμένος από την δυστυχία, τον πόνο και την εκμετάλλευση.Ο "ιδανικός" αυτός κόσμος συνιστά μία φαντασιακή προβολή της γήινης πραγματικότητας, ένα μελλοντικό σχέδιο ευτυχίας και αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου. Ουτοπίες υπήρξαν κατά καιρούς φιλοσοφικές και πολιτικές. Παρά το γεγονός ότι η ουτοπική σκέψη, ανάλογα με το ουτοπικό σχέδιο που τη συγκροτεί, διακρίνεται ως προς τον τρόπο θεμελίωσής της, ωστόσο έχει και ένα κοινό γνώρισμα, ότι διακατέχεται από μία μεταφυσική αντίληψη, για έναν κόσμο ο οποίος " δεν είναι ακόμη εδώ ", αλλά που θα πραγματοποιηθεί κάποτε μέσα σε ένα ορατό μέλλον. Προκειμένου η ουτοπία να εξηγηθεί ορθολογικά, πρέπει, κατά κάποιον τρόπο να ισχύει ο νόμος της "φαινομενικής οπισθοδρόμησης " του κόσμου, για να μπορεί να δικαιολογείται, κάθε φορά, "το πέταγμα προς τις υψηλότερες κορυφές ", δηλαδή κάτι σαν συνεχείς " πτώσεις " και " ανορθώσεις " του ανθρώπου. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, η κοινωνία "οπισθοδρομεί " (πέφτει σε "κρίσεις ) και γι' αυτό χρειάζεται ένα καινούργιο ουτοπικό σχέδιο, για να " πετάξει ψηλά " σε ανώτερα υλικά και πνευματικά επίπεδα και, τελικά, να υπερβεί την " κρίση " . Με την έννοια αυτή, η ουτοπία προσφέρει μία προοπτική για την υπέρβαση μιας κατάστασης, η οποία είτε επιλέγεται ως " κρίσις " , είτε παύει πλέον να ανταποκρίνεται στις ιστορικές ανάγκες των ανθρώπων και πρέπει να αλλάξει. Ιστορικά η ανθρωπότητα δεν κατάφερε να απελευθερωθεί από τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις, ίσως γιατί δεν κατάφερε να νικήσει τη φτώχια και την εκμετάλλευση. 'Ενα τέτοιο όραμα είχε, όπως γνωρίζουμε, ο Διαφωτισμός, πλην όμως δεν κατάφερε να το οδηγήσει στα άκρα του. Αν το ανθρώπινο ζώο επιβιώσει, προφανώς θα χρειαστούν μερικές  χιλιάδες χρόνια ακόμη, ώσπου να κατακτήσει ένα επίπεδο κοινωνικής και ηθικής ανάπτυξης, το οποίο θα είναι συμβατό με έναν πολιτισμό της αυτονομίας και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, που θα τον απαλλάξει οριστικά από όλους τους ετεροκαθορισμούς και τους μηχανισμούς εξάρτησης και εκμετάλλευσης.