Αντε μας έφυγε και αυτό το άγχος. Επιτέλους και μια χρονιά που μάθαμε ότι πάμε στον τελικό της Eurovision χωρίς να ακούσουμε την λέξη «Ελλάδα», τελευταία. Μόλις τρίτη, μετά την Σερβία και την Λιθουανία ανακοινώθηκε η χώρα μας ότι – ναι – περνά στον τελικό. Εξαιρετικός ο Λούκας Γιώρκας, ο οποίος μετά το άγχος των πρώτων δευτερολέπτων, αφέθηκε στην σκηνή και μέχρι και στροφές έριξε στην κορύφωση του Watch my Dance. Eurovision χωρις κιτς, υπερβολές και ευτράπελα είναι δύσκολο να συναντήσει κανείς. Όμως φέτος, το κακό παράγινε. Όχι τόσο με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκαν τα τραγούδια, όσο με τα ίδια τα τραγούδια. Από τα 19 που ακούσαμε στον α’ ημιτελικό, ήταν ζήτημα εάν καλά τραγούδια ήταν τέσσερα ή πέντε από αυτά. Η αποθέωση του κις πάντως ήταν μακράν η εμφάνιση της Πορτογαλίας, τα μέλη της οποίας βγήκαν στην σκηνή με… πλακάτ, ενώ το τραγούδι τους ήταν αμφιβόλου ρυθμού, στίχου και ύφους.
paparaz(z)i
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου