Να σταματήσουμε να χτίζουμε όπου βρούμε μνημεία της αισθητικής μας και της αυθαιρεσίας μας πληγώνοντας το υπέροχο ελληνικό τοπίο.
Να ξεχάσουμε το βιομηχανικό τρόπο διασκέδασης - σαρδελοποίησης στα ξενυχτάδικα, με στριμωξίδι, με καπνό και ανελέητο ηχητικό σφυροκόπημα. Να ανακαλύψουμε και πάλι την παρέα, τις μαζώξεις για χαρτί και επιτραπέζια στο σπίτι, πικ-νικ στην εξοχή, τραγούδια στην ακρογιαλιά με κιθάρα, φωτιά και φεγγαράδα.
Να σνομπάρουμε τα τουριστικά εστιατόρια με το προκάτ φαγητό και την μόλις υποφερτή εξυπηρέτηση και να θυμηθούμε το πολλάκις υποτιμημένο ταπεράκι με κεφτέδες της μαμάς.
Να καταλάβουμε ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που κυνηγάει το χρήμα από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά αυτός που μπορεί να αράζει με μία εφημερίδα στη λιακάδα ή να πάει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στο πάρκο για πορτοκαλάδα.
Να αφήσουμε τα αμάξια στο πάρκινγκ, να περπατάμε όταν έχουμε να πάμε τρία τετράγωνα παρακάτω, να ανακαλύψουμε το ποδήλατο, να ξαναθυμηθούμε το τρένο και το λεωφορείο.
Να παρακμάσουν τα σύμβολα της χυδαίας γκλαμουριάς: Μύκονος, Αράχωβα και τα συναφή.
Να βάλουν λουκέτο αυτοί που πουλούσαν 200 ευρώ ένα ζευγάρι παπούτσια κι 150 ευρώ ένα πουκάμισο και είχαν ύφος σαν να σου έκαναν χάρη που σε άφησαν να εισέλθεις στο μαγαζί τους. Να πάψουμε να ακολουθούμε κατά πόδας τη μόδα που άλλωστε είναι τόσο φριχτή ώστε πρέπει να αλλάζει κάθε έξι μήνες. Να μάθουμε ότι δεν είναι αναγκαστικά κακό το φτηνό.
Να ξαναανακαλύψουμε τη χαρά και την αξία των μικρών πραγμάτων.
Και μετά, αφού περάσει η κρίση, θα ξανακυλήσουμε και πάλι στα ίδια, ξεχνώντας τα όλα σαν κακό όνειρο… έτσι που καθώς θα είμαστε αραχτοί ,να γράψουμε και κάποιο βιβλίο με τις αναμνήσεις μας…εεεεεεε;;;;
paparaz(z)i
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου